Oferta turystyczna Babiogórskiego Parku Narodowego to 52 kilometry licznych szlaków pieszych oraz osiem ścieżek edukacyjnych.
Leży w południowej części Polski, w województwie małopolskim, na granicy ze Słowacją. Park obejmuje masyw Babiej Góry, który jest drugim co do wielkości masywem górskim Polski (po Tatrach). Grzbiet babiogórskiego masywu tworzą słabo zaznaczone, nieduże szczyty, z których najwyższy to leżący w części środkowej Diablak (Babia Góra – 1725m.n.p.m.). Pozostałe to - od zachodu - Mała Babia Góra (tzw. Cyl – 1517m.), Główniak (1619 m), Kępa (1521 m) i Sokolica (1367 m). Od strony północnej masyw Babiej Góry schodzi głęboko w dolinę Skawicy, natomiast od południa biegną niskie Działy Orawskie. Babiogórski Park Narodowy utworzony został w 1954 r. na powierzchni 1703,70 ha, w r. 1977 Babią Górę ustanowiono rezerwatem biosfery i włączono do programu MaB UNESCO, a w 1997 r. powiększono obszar Parku do 3391,55 ha oraz stworzono otulinę o powierzchni 8437 ha. Powierzchnia leśna obejmuje 3198 ha, uprawna 39 ha, a wodna 12 ha. Ochroną ścisłą objęto 1062 ha powierzchni BPN.
Masyw Babiej Góry ukształtowany został podczas alpejskich ruchów górotwórczych Karpat w okresie miocenu i zbudowany jest z kompleksu fliszu magurskiego (ogromnych skalnych serii łupków i piaskowców leżących naprzemian). Wyższe partie masywu tworzą warstwy magurskie, niższe partie i podnóża budują warstwy podmagurskie. Pasmo szczytowe zajmują kamieniste żleby, gołoborza i rumowiska skalne. Stromy stok północny tworzą skalne ściany i nisze rzeźbione wciąż przez ruchy osuwiskowe. Południowe zbocza o rzeźbie monotonnej są nieznacznie nachylone.
Grzbiet babiogórskiego masywu jest trasą przebiegu Europejskiego Działu Wodnego oddzielającego zlewiska Morza Bałtyckiego i Morza Czarnego (dorzecze Wisły i dorzecze Dunaju). Wody w BPN stanowią 0,35% ogólnej powierzchni. Są to przeważnie potoki, źródła i źródełka (ok. 800), jeziorka osuwiskowe (np. Mokry Staw, Orawski Stawek) i torfowiska położone u podnóża południowego stoku.
Roślinność BPN to 500 gatunków roślin naczyniowych oraz liczne gatunki mchów porostów, glonów i wątrobowców. Babia Góra jest unikalnym modelem przedstawiającym piętrowy układ roślinności. Piętro pogórza to zazwyczaj pola uprawne, piętro regla dolnego (700-1150 m.n.p.m.) zajmuje buczyna karpacka i bór jodłowo-świerkowy, piętro regla górnego (1150-1360 m) porastają bory świerkowe, piętro kosodrzewiny (1360-1650 m) stanowią zarośla kosodrzewiny, ziołorośla i borówczyska, ostatnie, najwyższe, piętro alpejskie (1650-1725 m) porastają murawy alpejskie, roślinność wyleżysk i zbiorowiska porostów. W BPN spotkać można różę alpejską, goździka skalnego, zerwę kulisytą, sasankę alpejską i przede wszystkim rosnące tylko tu: okrzyn jeleni (uznany za symbol BPN), rogownica alpejska oraz tocja alpejska.
Świat zwierząt tworzy 3571 gat. bezkręgowców i 188 gat. kręgowców. Ssaki reprezentowane są przez 50 gatunków (np.: jeleń, wilk, niedźwiedź brunatny, ryś, lis, borsuk, 8 gat. nietoperzy, koszatka, żołędnica, darniówka tatrzańska – gat. alpejski); ptaki – 119 gat. (m.in.: puszczyk uralski, puchacz, włochatka, jarząbek, dzięcioł trójpalczasty, pluszcz, pliszka górska, głuszec, cietrzew); płazy – 10 gat. (traszka karpacka i górska, salamandra plamista, rzekotka drzewna, kumak górski, grzebiuszka ziemna, ropucha szara, żaby: trawna, jeziorkowa, wodna); gady – 6 gat. (jaszczurki: żyworodna i zwinka, padalec, żmija zygzakowata, zaskroniec, gniewosz plamisty).
Oferta turystyczna BPN to 52 km licznych szlaków pieszych oraz osiem ścieżek edukacyjnych omawiających przyrodę babiogórską, kulturę i tradycję mieszkańców tutejszych wsi. Przez BPN przebiegają także trzy szlaki narciarskie przeznaczone głównie do narciarstwa ski-turowego.
Data publikacji: 2007-12-22 | Liczba wyświetleń: 6887
