W Ojcowskim Parku Narodowym zobaczyć można twory skalne takie jak Brama Krakowska, Maczuga Herkulesa, Igła Deotymy oraz wspaniałe jaskinie.
Ojcowski Park Narodowy położony jest w południowej części kraju, w województwie małopolskim. Obejmuje południowy fragment Wyżyny Krakowsko–Czestochowskiej oraz część środkową Doliny Prądnika i część doliny Sąspowskiej. Park utworzony został w 1956 roku na powierzchni prawie 1571 ha, a obecnie zajmuje powierzchnię prawie 2146 ha. (otulina – 6777 ha) i jest najmniejszym polskim parkiem narodowym. Obszary leśne stanowią 1528 ha, powierzchnia uprawna zajmuje 465 ha, natomiast wody obejmują 13 ha.
Krajobraz OPN tworzą liczne wytwory skalne z wapieni górnojurajskich o białej i jasnoszarej barwie. W Parku występują dwa rodzaje wapieni: budujące formy skałkowe, twarde i zwięzłe wapienie skaliste oraz warstwowe wapienie ławicowe, które tworzą obszary międzyskałkowe. Wapienie powstały wskutek nagromadzenia się dużej ilości szczątków organizmów morskich sprzed 150mln lat. W ojcowskich skałach spotkać można skamieniałości gąbek (szczególnie w wapieniach skalistych) oraz ramienionogów i rzadziej amonitów (w wapieniach ławicowych). W Ojcowskim Parku Narodowym rozróżnia się dwie formy rzeźby terenu - dolinne (jary, dolinki krasowe, wciosy, wąwozy, terasy, stożki napływowe i usypiskowe) oraz wierzchowinowe (liczne skałki z wapieni skalistych, tzw. ostańce, które zdobią jurajską wierzchowinę). Nieodłącznym elementem wapiennej rzeźby Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej są jaskinie. Na całej Wyżynie odkryto dotychczas około 1000 mniejszych i większych jaskiń. W Parku znajduję się ponad 400 z nich. W OPN, gdzie powierzchnia wód stanowi niecały 1% obszaru głównym ciekiem wodnym jest Prądnik i jego dopływ stały – Sąspówka. Zasilane są one przez źródła szczelinowo-krasowe będące naturalnymi wypływami podziemnych wód.
Flora OPN liczy ok. 1000 gatunków roślin naczyniowych, prawie 1200 gat. grzybów, ponad 230 gat. mchów i wątrobowców, i ok. 200 gat. porostów. Wśród 30 zespołów roślinnych największą powierzchnię Parku ( 71% ) zajmują lasy. Na wierzchowinach występują przeważnie bory mieszane, które na stokach północnych przechodzą w buczynę karpacką, a na południowych w ciepłe buczyny. Występują również skupiska jaworów, grądy, a w dolinach łęgi nadrzeczne. Rosną tu gatunki górskie, takie jak: jodła, chaber miękkowłosy, tojad smukły i mołdawski oraz żywiec gruczołowaty; gatunki stepowe: ostnica Jana, aster gawędka, wisienka karłowata; gatunki reliktowe z okresu holoceńskiego: ułudka leśna i obrazki plamiste na zboczach.
Świat zwierząt to ok. 6 tys. gatunków (szacuje się, że występuje 11 tys.). Grupę ssaków licznie reprezentują nietoperze – 17 gatunków (m.in.: gacek brunatny (wielkouch), mroczek późny, mopek, podkowiec mały, nocek duży). Sylwetkę tych latających ssaków umieszczono w godle Parku. Ponadto występują: sarna, dzik, bóbr, borsuk, gronostaj, kuny, piżmak. Ptaki to ok. 120 gat. w tym 94 gatunki lęgowe (np.: jastrząb, krogulec, pustułka, sowa uszata, puszczyk, bocian czarny, dzięcioły: czarny, zielonosiwy, mysikrólik, zniczek, jerzyk, pluszcz, zimorodek, pliszka górska). Wśród płazów występują traszki: grzebieniasta i zwyczajna, kumak nizinny, rzekotka drzewna oraz ropucha zwyczajna. Gady reprezentowane są przez jaszczurki, padalca, zaskrońca, gniewosza plamistego i żmiję zygzakowatą. W rzekach najliczniej występują pstrąg potokowy i tęczowy.
Turystyka w OPN odbywa się wyłącznie po wyznaczonych 23 km. szlaków. Prowadzą one przez najbardziej atrakcyjne przyrodniczo obszary Parku, gdzie zobaczyć można twory skalne takie jak: Brama Krakowska, Maczuga Herkulesa, Igła Deotymy, jaskinie – najdłuższe w OPN – Łokietka (320m.) i Ciemną (230m.). Warte zwiedzenia są także: Zamek w Pieskowej Skale, ruiny średniowiecznego zamku w Ojcowie, Kaplica "Na Wodzie", Młyn Boronia z XV w., Pustelnia bł. Salomei w Grodzisku, Muzeum Przyrodnicze im. Prof. Władysława Szafera.
Data publikacji: 2008-04-07 | Liczba wyświetleń: 12663
