Wigierski Park Narodowy dawniej Wigierski Park Krajobrazowy

Turystyka w Wigierskim Parku Narodowym to rozbudowana siec szlaków pieszych i rowerowych jak też wyznaczone jeziora i rzeki dla kajakarzy i żeglarzy.

Ścieżka edukacyjna Suchary w Wigierskim Parku Narodowym
fot. By Polimerek (Own work) [CC BY-SA 3.0], via Wikimedia Commons

Wigierski Park Narodowy z charakterystycznymi dla siebie licznymi jeziorami leży w północno-wschodnim skraju Polski, w województwie podlaskim i obejmuje tereny Pojezierza Zachodniosuwalskiego, Pojezierza Wschodniosuwalskiego i Równiny Augustowskiej. Północna część Puszczy Augustowskiej także leży w zasięgu WPN. Jest on jednym z najmłodszych parków narodowych w kraju. Utworzony w 1989 roku WPN zastąpił wcześniej ustanowiony tu Wigierski Park Krajobrazowy (1975 r.). Eksploatacja terenów leśnych prowadzona na znaczną skalę od XVII w. przez zakon Kamedułów i związany z tym rozwój osadnictwa trwający sukcesywnie do XIX w. miały znaczący wpływ na kształtowanie się obecnej sieci urbanizacyjnej. Prowadzona potem planowa gospodarka zasobami leśnymi doprowadziła do zmniejszenia zróżnicowania struktury lasów gdzie zaczęły dominować drzewa iglaste. Pod koniec XIX w. tereny te stały się miejscem licznie prowadzonych badań przyrodniczo-naukowych. Po I wojnie światowej zaczęto odkrywać walory turystyczne ziemi wigierskiej. Począwszy od lat 60-tych XXw. wzrost turystyki (rozbudowa bazy turystycznej, kempingów i domków letniskowych) zaczął wpływać nie tylko na zakłócenie lokalnej struktury zabudowy ale również na zanieczyszczenie środowiska, szczególnie wód co spowodowało utworzenie najpierw parku krajobrazowego a potem narodowego dla ochrony cennych walorów przyrodniczych tych ziem.

Wigierski Park Narodowy zajmuje powierzchnię 15086 ha, w tym lasy stanowią 9464 ha, wody - 2908 ha, inne tereny - głównie użytki rolne to 2714 ha.

Bogactwo wód, które stanowią 42 stale, naturalne zbiorniki wodne o łącznej powierzchni 28 km kw. nadają WPN unikatowe piękno, klimat oraz kształtują zasoby przyrodnicze tego terenu. Jeziora zróżnicowane są nie tylko pod względem ukształtowania, ale także pod względem składu chemicznego i fizycznych właściwości wód. Największym zbiornikiem jest jezioro Wigry o bardzo zróżnicowanej strukturze (kręta linia brzegowa, liczne wyspy, zatoki, głębiny, przybrzeżne płycizny).

Świat roślinny WPN nadal nie jest do końca zbadany, ale opisanych zostało ponad 100 rodzin organizmów (998 taksonów). 75 taksonów objętych jest ochroną gatunkową, (61 ochroną ścisłą, 14 ochroną częściową). Występują tu gatunki środkowo-europejskie i borealne, rośliny klimatu arktycznego, południowo-syberyjskiego, atlantyckiego, pontyjskiego i śródziemnomorskiego. Większość chronionych roślin w WPN widnieje na liście gatunków zagrożonych wyginięciem lub rzadkich, np. kanianka lnowa Cuscuta epilinum - uznana w Polsce za gatunek wymarły, storczyki i turzyce występujące na łąkach, żurawina drobnolistkowa, wątlik błotny, rosiczka długolistna spotykane na torfowiskach WPN. W zadrzewieniach dominuje świerk i sosna, a najczęściej spotykanymi typami lasu są las mieszany świeży i bór mieszany świeży.

Fauna WPN to 297 gatunków kręgowców: (46 - ssaki, 205 - ptaki, 12 - płazy, 5 - gady, 32 - ryby). 244 gatunki podlegają ochronie, w tym 185 gatunków ptaków. Charakterystycznym dla WPN zwierzęciem jest bóbr europejski, który jest symbolem Parku. Występują tu również wilki, lisy, jenoty, jelenie, losie, sarny, dziki, rysie, borsuki, wydry, kuny, zając szarak, i bardzo rzadki - zając bielak. Ptaki to przede wszystkim gatunki wodne i błotne (kaczka krzyżówka, cyraneczka, gągol, łabędź niemy, kormoran), ponadto wiele gatunków ptaków drapieżnych (myszołów, błotniak stawowy, kanie, sowy), dzięcioły – 8 gatunków, poza tym brzęczka, trzcinniak, strumieniówka, krzyżodziób świerkowy, dziwonia, ortolan, potrzos i wiele innych. Szczególną ochroną objęte są ryby. Obowiązuje całkowity zakaz połowu suma, siei, troci jeziorowej i pstrąga potokowego.

Turystyka w WPN to rozbudowana siec szlaków pieszych i rowerowych (190km) jak też wyznaczone jeziora i rzeki dla kajakarzy i żeglarzy (zakaz używania silnika spalinowego). Przygotowano edukacyjne ścieżki przyrodnicze i wystawy etnograficzne.

Tagi: Puszcza Augustowska Jezioro Wigry Wigierski Park Narodowy Równina Augustowska Pojezierze Zachodniosuwalskie Pojezierze Wschodniosuwalskie Wigierski Park Krajobrazowy

Data publikacji: 2007-12-04 | Liczba wyświetleń: 6819